---

Het Tatamá National Park maakt deel uit van de natuurlijke schatten van deze stad ondergedompeld in de bergen van de westelijke Cordillera en waarvan het grondgebied wordt bewaterd door de wateren van de rivieren Totuí, Cañaveral en Monos. De hellingen, de koffiegewassen en het ecologische park zijn scenario's voor toerisme. In La Celia zijn de vieringen van de Virgen del Carmen en de integratie van de Celian-familie die plaatsvinden in de maand augustus traditioneel.

Historici zeggen dat: ´´De afstammelingen van de Sima of Tatamá inheemse groepen breidden zich in de precolumbiaanse tijd uit en vormden het dialectgebied van Alto San Juan, dat een van de vijf belangrijkste groepen van Emberá-dialecten is ... ´´

Zelfs de betekenis van de naam die door de inboorlingen aan de heuvel werd gegeven, is niet gevonden; Sommige geleerden bevestigen dat de tatamáes toebehoorden aan het Anserma-indianenvolk, en in hun dialect zou ´´Tatamá´´ ´´De hoogste aarde of steen´´ betekenen; Terwijl andere onderzoekers zeggen dat de naam afkomstig is van de inheemse bevolking van Chocó van Caribische invloed en dan zou ´´Tatamá´´ ´´De grootvader van de rivieren´´ betekenen. Maar de enige naam is genoeg erfenis van die inboorlingen die eeuwenlang op de hellingen woonden en ons hun geschiedenis begraven achterlieten in de stilte van de vochtige bossen, wachtend om uit de vergetelheid te worden gered en hun naam, hun moed en hun trots te verheffen. , want voordat ze de onderwerping aan de indringers accepteerden, kozen ze ervoor om het land van hun oudsten, hun heiligdom, hun Tatamá-heuvel te verlaten.

Gemeenschappen aanwezig in de omgeving

De regio wordt momenteel bevolkt door zwarte gemeenschappen en inheemse Embera Chamí Pacífico Centro (San Juan River Basin) en Mestizos in de Eje Cafetero (Río Cauca). Volgens de sociaal-culturele kenmerken van de bewoners zijn er duidelijke verschillen tussen de twee flanken van de westelijke Cordillera, met betrekking tot het beheer en gebruik van natuurlijke hulpbronnen.





Toegangswegen: Pereira - Cerritos - Virginia - Santuario (64 kilometer verharde weg).

Onder de gemeenten San José del Palmar in het departement Chocó, Pueblo Rico, Apia, Santuario en La Celia in het departement Risaralda en el Águila in het departement Valle del Cauca, aan de westelijke Cordillera, in de biogeografische regio Chocó .



Fauna: Bij zoogdieren is er een endemische aanwezigheid van de Andes (brilbeer, páramo borugo, bosmuis, Midden-Amerikaanse tapirs en páramo-tapirs, poema's en stekelvarkens).

De diversiteit aan vogels is erg hoog. Er zijn de Comprapán, de Solitude, de Tangara's, de Bergtoekan, de Spechten, de Kakkerlakken, de Barranqueros en Kolibries.

Het aantal soorten kikkers, hagedissen en slangen is ook hoog. De overvloed en diversiteit aan kleine omgevingen biedt, in de verschillende hoogtevloeren, vele niches die beschikbaar zijn voor deze levensvormen.

Vegetatie: Het is typerend voor de Andes-jungle met een koud klimaat, en het is ook aanwezig op de oostelijke helling van het park, een paramusevegetatie van bijzonder belang en zeldzaamheid.

In het park vinden we soorten zoals encenillo, johannesbrood, yarumo, chontaduro, naranjuelo en cedrillo.

Bodems: de meeste zijn ontwikkeld uit de as die is afgeleid van de quartaire vulkanische acties van het centrale gebergte; ze zijn matig geëvolueerd en onverzadigd.

Klimaat: het presenteert zones met een gemiddeld klimaat, tot aan de heide.

Ecosysteem: ongerepte woestenij, natuurlijk Andes-bos

Topografie: zeer steile hellingen, doorgaans tussen 50 en 70%, diepe dalen en scherpe randen.

---