---

Vooral aan de oevers van de rivieren van de regio, inheemse volkeren van de Guahibo-taalfamilies (zoals de Guayaberos en Sikuani) en de toekan, evenals de Tinigua, Carijonas, Cubeos, Kurripakos, die leven in de jacht, visserij en tuinbouw. . Het binnenland van de jungle werd vanaf het begin beschut door de nukak of de macus.

Aan het begin van de 20e eeuw kwamen verschillende kolonisten de regio binnen via de Guaviare-rivier en bouwden hun boerderijen aan de rechterkant. Dat was het punt, en toen begon Calamar de rubbertappers in zijn stap te gebruiken, en beetje bij beetje vormde hij de oorsprong van de stad van de huidige departementale hoofdstad; Het gebeurde in 1910. Homero Benjumea, Dionisio Rodríguez, Pablo Espitia, Felix Restrepo, Carlos Durán en Nepomuceno González, die op 19 maart, maart, maart, maart zullen worden vrijgelaten, San José en José hebben de naam van de rivier toegevoegd. Toen hij in 1931 Mitú oprichtte door Miguel Cuervo Araoz, commissaris van Vaupés, en werd overgebracht naar de hoofdstad van de gemeenschap, Calamar, de stad waar hij werkte, verdween hij, maar in ruil daarvoor experimenteerde San José del Guaviare met een grote stijging. . Bij de reizen die gemaakt werden tussen San José del Guaviare en Calamar zijn verschillende nederzettingen ontstaan, waaronder de huidige gemeente El Retorno.

In 1943 kwam er een commerciële impuls met de oprichting van de eerste primer en in 1950 werden de eerste kerk en school ingehuldigd. Tijdens het geweld van 1952 werden de huizen platgebrand en verspreidden hun inwoners zich om terug te gaan naar de tijd, om de stad bijna in zijn geheel te herbouwen; in 1958 werd het eerste vissersbedrijf opgericht.

Vanaf 7 juni 1976, toen San José in de gemeente werd gebouwd, maakte het een periode van voortdurende vooruitgang en groei door. Op 5 juli 1991 werd de nieuwe politieke grondwet van Colombia gecreëerd in de categorie afdeling van het politiebureau van Guaviare, zodat San José de hoofdstad van het departement werd.





San José del Guaviare (hoofdstad van de Colombiaanse hoop) is de hoofdstad van het departement Guaviare in Colombia. Het begon te worden gevormd in 1960, gekoppeld aan de koloniserende activiteiten van de wilde regio en als een kern van steun voor hen. In 1976 ontving ik de status van de gemeente en de bevolkingsgroei is sindsdien snel voorspeld.



San José del Guaviare, de hoofdstad van het departement Guaviare, ligt in het noordelijke deel van deze politiek-bestuurlijke divisie, op een oppervlakte van 42.327 km2. De gemeentelijke zetel bevindt zich 175 meter boven zeeniveau, ongeveer 400 km van de stad Bogotá. Hun territoria zijn overwegend vlak, wat overeenkomt met de overgang tussen de Orinoquía en de Amazone, en worden bewaterd door talloze waterstromen, waaronder de rivieren Guaviare en Guayabero, waarvan wordt aangenomen dat ze communiceren met de omringende bevolking, binnen en buiten van de afdeling. De rivier Inírida dient als grens in het zuiden van de gemeente.

Het grootste deel van het grondgebied bestaat uit tropische regenwouden en galerijbossen, zelfs in het noordelijke deel waarvan zich natuurlijke savannes bevinden. In de invloedsgebieden van de rijtuigen en paden die vertrekken vanaf de gemeentelijke zetel en in verschillende kolonisatiepunten, zijn landen ingegrepen waar de bossen zijn vervangen door verschillende gewassen of weilanden.

Deel met het departement Meta, het nationaal natuurpark Serranía de la Macarena; met het departement Caquetá, het nationale natuurpark Chiribiquete; en met de gemeente El Retorno, het natuurreservaat van Nukak. De nukakwacht bewaakt meer dan 20 vanwege de uitbreiding van de gemeente. Bovendien, met verschillende bewakers Guayabero, Sikuani, Toucan, Desano, Piratapuyo en Kurripako.

In de regio zijn er aantrekkelijke landschappen van uitzonderlijke schoonheid, zoals de Cordillera de Chiribiquete, uitgeroepen tot natuurlijk nationaal park, met spectaculaire verticale verticale muren en talrijke rivieren waarvan de rivieren omgeven zijn door dichte jungle; Hoogtepunten als toeristische attracties zijn de bergen van San José en La Lindosa met hun grotschilderingen, de rotspartijen van de ´´Ciudad de Piedra´´, natuurlijke bruggen en Los Túneles, de rivieren Inírida en Espejo, de rivier Tomachipán, de Sabanas de La Fuga, Cascada del Amor en Las Delicias, de Rincón de los Toros en de natuurlijke kuuroorden Agua Bonita en Villan Luz.

Economisch gezien is de gemeente San José del Guaviare vooral afhankelijk van de landbouw- en visserijsector en van specifieke dienstverlenende activiteiten.

De economie van Guaviare is voornamelijk gebaseerd op landbouw: bananen, cassave, cacao, honingriet en rubber. Visserij en veeteelt zijn een andere fundamentele lijn in de economie van het departement. De belangrijkste ambachtelijke producten zijn de scharen en strips gemaakt met chiquichiqui palmvezels en ander handwerk dat voor het grootste deel door de inheemse bevolking is gemaakt.

De gemeente is verbonden met de rijksweg via een vrachtwagen die de Eastern Plains oversteekt en Villavicencio bereikt; Deze vrachtwagen blijft rijden en verbindt de gemeente met El Retorno en Calamar.

De Guaviare-rivier maakt de navigatie van grotere en kleinere schepen mogelijk; met rivierinspectie, gelegen in San José del Guaviare. Luchtvaart is een van de belangrijkste communicatiemiddelen; leent zich voor vliegvelden in de gemeenten San José del Guaviare en Miraflores die met elkaar, met de regio en met de hoofdstad van de Republiek communiceren.





San José del Guaviare, een nederzetting omringd door natuurlijke beken, rivieren, rotsachtige heuvels, lagunes en pictogrammen, rijst op als hoofdstad aan de rand van de berg en de jungle.

Natuurpark Chiribiquete:

Serranía de San José

Grotschilderingen van de Guayabero-rivier: ze zijn geclassificeerd als de oudste oudheden in Amerika. Ze liggen 40 km van San José, het is een geweldige weg waarin figuren van mannen, dieren en rode borden zijn gevonden die verwijzen naar dansen.

De prachtige lagunes, de Rincón de los Toros, La María en Aguabonita, zijn andere plaatsen van grote schoonheid die bereikt kunnen worden op zoek naar badzones. De putten, bij de bus die van San José naar Retorno leidt, is een kleine rivier met een stenen vloer. Langs hetzelfde pad, zonder door de Nuevo Tolima-fakkel te gaan, verbindt het zich met de Stone Town, 20 minuten van San José, het is een grote rotsformatie die 's ochtends bedekt is met vegetatie, maar dicht bij de ingang. een reeks grotten verbonden door labyrinten, die een geweldige sensatie creëren voor degenen die ze bezoeken.

Nog een merkwaardige plek op de natuurlijke bruggen. Het zijn rotsformaties die natuurlijke treden vormen.

Internationaal festival Yurupary de Oro in San José del Guaviare

Het Yurupary de Oro International Festival is van folkloristische aard, het roept en vertoont de verschillende artistieke manifestaties van de gebruikelijke kostuums, waarbij het spontane vers wordt samengesteld, wat de behendigheid van de copleros creëert in ritmes van guacharaca, kirpa, zumba dat zumba, zes genummerd, onder anderen . Confronteer vrouwelijke en mannelijke roepingen in wederzijdse zang- en zangpassie, en neem deel aan traditionele dansprogramma's in 8722, Sabanero en 8722; en de gymdans.



In elke versie van het evenement zijn er andere componenten die het steeds aantrekkelijker maken, zoals de sportcollectie in de collectie, de lanyard-parken en, om een ​​brede deelname aan dit evenement te garanderen, de Novela Voz Llanera del Guaviare, die verantwoordelijk is voor con de deelname van zangers uit de vier gemeenten van San José, naast een muziekwedstrijd voor kinderen.

---