De Mount Kilimanjaro of Mount Kilimanjaro (Oldoinyo Oibor, wat betekent dat witte berg in Masai of Kilima Njaro, schijnt berg in Swahili), ligt in het noorden van Tanzania, in de buurt van de grens met Kenia, is het hoogste punt in Afrika, met een hoogte van 5 895m in Uhuru Peak. Deze oude vulkaan, met de top bedekt met sneeuw, staat in het midden van een savanne vlakte, het aanbieden van een uniek spektakel.

Hill en de omliggende bossen, met een oppervlakte van 75 353 hectare, hebben een rijke flora en fauna, waaronder veel bedreigde soorten en zijn een nationaal park dat door de Verenigde Naties voor Onderwijs, Wetenschap en Cultuur (UNESCO werd geregistreerd ) in 1987 op de lijst van sites die werelderfgoed zijn.

---

Gelegen in het noordoosten van Tanzania, deze prachtige berg is te zien van een afstand van Kenia tot het Amboseli National Park.
75.000 mensen beklimmen de Kilimanjaro per jaar, dus het is niet de meest afgelegen, noch de meest lastige berg, maar het is zeker een test van de vaardigheden van iemand die van hoogte houdt.

Beklimming van de Kilimanjaro
Een van de meest verbazingwekkende aspecten van de berg deze dagen is de toegankelijkheid van zijn piek voor klimmers met alpinisme-uitrusting of feitelijke eerdere ervaring van het beklimmen van deze hoogten. Kilimanjaro is de hoogste berg die gewone toeristen kunnen beklimmen, maar het blijft een aanzienlijk staaltje van menselijk uithoudingsvermogen!

De ademende zuurstof aan de bovenkant is minder dan de helft van het aantal dat op zeeniveau gebruikelijk is, en klimmers moeten ten minste tachtig kilometer doen met niets meer dan hun eigen voeten gedurende de vijf dagen die nodig zijn om de top te bereiken en terug te keren .

Vanwege de jaarlijkse toename van toeristen die van plan zijn de berg te beklimmen, wordt, rekening houdend met het behoud van natuurpassen, niet langer op het laatste moment aan de poort van het park uitgegeven. Het is noodzakelijk om van tevoren te reserveren.

- Algemene toereikendheid vereist
Hoewel het mogelijk is om eenvoudigweg een route naar de Kibo Pinnacle te navigeren zonder te vertrouwen op professionele klimuitrusting, blijft het een moeilijk en serieus streven dat een niveau van fysieke conditionering, uithoudingsvermogen en een realistische perceptie van de schadelijke effecten van grote hoogten vereist.

Veel touroperators vragen cliënten om hun arts te raadplegen voordat ze de berg proberen te beklimmen en een fysieke check-up voor algemene fitheid uitvoeren.

- Fasen van de beklimming;
De eerste ervaring van het bergachtige milieu begint met de dichte begroeiing van het tropische bos tussen 1850 en ongeveer 2800m.

De condensatie van de wolken is voornamelijk geconcentreerd rond het bos, dus dit gebied is meestal vochtig of doorweekt van de regen.

Op zo'n 3.200 meter strekt een uitgestrekt heidegebied zich uit voorbij de wolkenlijn, zodat de lucht meestal helder is, waardoor het zonlicht gedurende de dagen intens en 's nachts koel en helder is.

De helling van de klim blijft zacht, maar zuurstof begint dunner te worden en kan het tempo drastisch vertragen.

Boven de 4 000 meter komt de Alpenwoestijn, met een meer verspreide vegetatie.
Deze sensatie wordt intenser naarmate het landschap een meer bizarre alpine woestijn wordt met zandgrond en intense weersomstandigheden en temperatuurschommelingen zo dramatisch dat bijna geen plantensoort overleeft, evenals bloemen, mossen en eeuwige korstmossen. Alleen het vreemde korstmos overleeft meer dan 5000 meter, voorbij de Kibo Hutten en voorbij het Zadel, waar het landschap overwegend rotsen en ijsvelden is. Hier ervaren klimmers de laatste duw naar de top.

Zadel voor de top
De routes van het oosten, Marangu, Mweka, Loitokitok en Rongai convergeren allemaal naar het westen van het zadel bij Gillmans Point, tussen de toppen van Mawenzi en Kibo. De Kibos-krater is ongeveer cirkelvormig, met een binnenkegel die uitsteekt tot 5800 m, (100 m onder de top van Uhuru Peak).

In het midden bevat een binnenkrater met wanden tussen 12 en 20 m hoog nog een kleinere concentrische kegel, waarvan het midden binnen 360 m van de ash pit valt. Dit is de 120 meter diepe kern van de vulkaan en het lanceert zwavelhoudende kokende rook uit de diepte, ondanks de bevroren en besneeuwde omgeving.

---

Vanwege de nabijheid van de Kilimanjaro tot de evenaar ervaart deze regio niet de extremen van het winter- en zomerklimaat, maar eerder de droge en vochtige seizoenen. Januari en februari zijn de warmste maanden, april en mei zijn de regenachtigste maanden, juni en juli zijn de koudste maanden, en augustus en september zijn de droogste maanden. Januari, februari en september worden beschouwd als de beste maanden om de Kilimanjaro te beklimmen qua klimaat.
Klimmen naar de top is als een reis van de evenaar naar Antarctica in slechts enkele dagen. Dit komt omdat de routes naar de Uruhu-piek verschillende ecologische zones kruisen. Tijdens de beklimming variëren de temperaturen aanzienlijk met de hoogte en het tijdstip van de dag. Mount Kilimanjaro heeft vijf grote ecologische zones, elk met ongeveer 3.280 voet (1.000 m) hoogte. Elke zone is onderhevig aan een overeenkomstige afname van neerslag, temperatuur en levensduur naarmate de hoogte toeneemt. Aan het begin van de klim, aan de voet van de berg, is de gemiddelde temperatuur ongeveer 27 ° C tot 32 ° C (70 ° F tot 80 ° F). Vanaf dat moment dalen de temperaturen terwijl je door de ecologische zones van de Kilimanjaro loopt. Aan de top, Uruhu-piek, variëren de nachttemperaturen van 0 ° F tot -15 ° F (-18 ° C tot -26 ° C). Vanwege de grote hoogte van de Kilimanjaro, creëert de berg zijn eigen klimaat. Het is extreem variabel en onmogelijk te voorspellen. Daarom, ongeacht wanneer u moet klimmen, moet u altijd voorbereid zijn op natte dagen en koude nachten.

---