---

Toen de veroverende gastheer, onder bevel van maarschalk Jorge Robledo, vanuit Spanje in het Amerikaanse land arriveerde, werd dit gebied met zijn soldaten en zelfs de regio die tegenwoordig Cañasgordas heet, bewoond door aboriginals van de etnische groep Catíos. Deze inheemse bevolking leefde vroeger verspreid tussen de bossen en de hellingen van de bergen op zoek naar een goed klimaat. Overigens moet worden opgemerkt dat deze stammen zich vooral voedden met jagen en vissen, waaraan ze bijzonder verslaafd waren, en zonder veel voorliefde voor landbouw.

Als interessante gegevens is het de moeite waard om de annotaties van een karmelietenpriester te benadrukken, destijds een missionaris in deze landen van Amerika, die definieert hoe het dialect van de Catíos, vooral vanwege de meestal scherpe woorden, geen enkele gelijkenis vertoonde met de andere dialecten van de verschillende prehistorische inheemse stammen uit het hele continent.

Sommigen beweren dat er met betrekking tot dit katholieke dialect een gelijkenis met de Baskische taal is gevonden vanwege de bijzondere vorming van de woorden die deze toespraak heeft, en de grillige onafhankelijkheid van de wortels ervan.

De Catios-stammen leefden in ruwe strohutten die tot twee meter boven de grond waren opgetrokken om het ongedierte van insecten en andere typische dieren uit de regio te ontwijken; Deze etnische groep bouwde ook in de dichte bossen om de woede van de zonnewarmte te vermijden. Ze hielden van de rivierweiden waar jagen, vissen en riviertransport voor hen duidelijker werden. Wat de landbouw betreft, wijdden de Catíos zich praktisch alleen aan het verbouwen van tabak, aangezien bekend is dat ze geweldige rokers waren, en ze ook maïs verbouwden om chicha te maken, waarmee ze ritueel werden gedronken en voortdurend tussendoor en ook geweldig orgieën.

Dit waren min of meer de karakters die de Spaanse veroveraars in dit gebied vonden. De plaats Cañasgordas zou tot juni 1782 worden uitgesteld om de titel ´´Parish´´ te krijgen, die in die tijd ´´Parish of San Carlos de Cañasgordas´´ heette. Pas na 41 jaar oprichting werd deze parochie opgericht als gemeentelijk district.

Zelfs vandaag de dag zijn er nog chaotische overblijfselen in deze landen die weigeren te worden geabsorbeerd door de zogenaamde 'westerse beschaving'.





Cañasgordas is een gemeente in Colombia, gelegen in de westelijke subregio van het departement Antioquia. Het grenst in het noorden aan de gemeente Dabeiba, in het zuiden aan de gemeente Giraldo, in het oosten aan de gemeente Buriticá en in het westen aan de gemeenten Abriaquí en Frontino. De gemiddelde temperatuur is 20 ºC. De gemeentelijke zetel is 133 kilometer van de stad Medellín, de hoofdstad van het departement, en heeft een oppervlakte van 391 vierkante kilometer.

De gemeente communiceert over de weg met Medellín, San Jerónimo en Santa Fe de Antioquia. De naam ´´Cañasgordas´´ werd door de Spanjaarden gebruikt om de regio een naam te geven met betrekking tot de grote guadua's die er in overvloed waren. Aanvankelijk heette deze stad echter San Carlos de Cañasgordas. Het heeft ook de namen Miramar en Balboa gedragen.

De naam van de gemeente is Paradijs voor de lokale bevolking en bezoekers.

Economie

De economische activiteiten van Cañasgordas waren gericht op landbouw, veeteelt en mijnbouw.

In relatie tot andere aspecten van hun economie, vallen deze gemeenten op door de landbouwrekening van runderen en paarden, en in de landbouw op het gebied van suikerriet, cacao, koffie, murrapo en tabak. Maar daarnaast hebben ze goudwinning en de houtindustrie beoefend. Hun ambachten komen tot uiting in cabuya-matten, manden en tassen.





Partijen

Festiviteiten van Santo Cristo, in de maand september

Folklore- en sportfestival, dat sinds 1972 om de twee jaar wordt gehouden in de maand augustus

Folkloristisch festival, derde week van augustus

Paardenraces

Goede Week, zonder vaste datum in de maand maart of begin april.

Interessante plaatsen

Historisch artistiek erfgoed:

Parochiekerk van San Carlos Borromeo. Het gebouw werd verbouwd tussen 1947 en 1966. Het is romaans van stijl, met halforanje koepels en een façade waar de klok en klokken opvallen.

DE HEILIGE CHRISTUS werd in het westen erkend vanwege zijn wonderbaarlijke kracht

Natuurlijk erfgoed:

De waterval. Het is gelegen in het dorp Mediacuesta, 1 km van het hoofd

Het hypogeum. Archeologische plaats, waar een inheemse begraafplaats is.

---