---

Villa de Leyva, opgericht op 12 juni 1572 in opdracht van Don Andrés Díaz Venero de Leyva, de eerste president van het Nieuwe Koninkrijk van Granada, is een van de mooiste koloniale steden van het land en bevindt zich op 2145 m boven de zeespiegel. Het heeft een gemiddelde temperatuur van 18 ° C. Door de actie van de kolonisator verloor de vallei in minder dan een eeuw tweederde van zijn inheemse bevolking en begon snel te eroderen, tot op de dag van vandaag herinnert het aan bepaalde semi-woestijnlandschappen van Castilië, met zijn oker- en olijfboomgaarden, rond de prachtige daken van de stad. Het gigantische centrale plein en de volledig geplaveide straten worden omzoomd door oude koloniale gebouwen en oude lemen muren.

Tijdens het terrestrische Krijt werd het grondgebied dat Villa de Leyva inneemt bezet door een primitieve zee die, met de aanpassing en tektonische ontwikkeling van de planeet, zich geleidelijk terugtrok, wat aanleiding gaf tot het ontstaan ​​van meren en valleien die uiteindelijk werden gevormd door de groei en opkomst van de aarde. bergachtig massief bekend onder de naam van de Andes. Bij het bereiken van Colombia, in het zuiden, is dit massief verdeeld in drie bergketens: oostelijk, centraal en westelijk. De groei van deze bergketens werd meer dan 20 miljoen jaar geleden voltooid in de fasen die bekend staan ​​als het Mioceen en Plioceen. De overvloed aan leven in deze primitieve zeeën verklaart de geologische en paleontologische rijkdom van deze landen.

In de omgeving van de stad zijn er duizenden fossielen, in feite hebben veel vloeren en muren in oude gebouwen fossielen in hun afwerking; de meest prominente vondsten tot nu toe zijn echter een chronosauriër die momenteel in het fossielenmuseum te zien is, en drie pliosauriërs die zich in de studie- en herstelfase bevinden.

Precolumbiaans tijdperk

De eerste sporen van inwoners in het gebied dateren van meer dan 2500 jaar en zijn op verschillende plaatsen gevonden, de meest opvallende is bekend als de kleine hel die monolieten en een oude tombe groepeert, hoewel de theorie dat het een oud observatorium was, wordt gehandhaafd astronomisch, er wordt momenteel gesproken dat het eigenlijk een cultussite was of zelfs een doorgangspunt voor materiaal naar andere locaties. Ook in de omgeving zijn andere overblijfselen zoals grotschilderingen en rotstekeningen.

De Muiscas bezetten de Cundiboyacense hooglanden. (Cundinamarca, Boyacá en Santander) in een gebied van 30.000 km2. Ze waren in wezen een agrarisch volk, wiens dieet in wezen vegetarisch was. Het waren pottenbakkers en buitengewone goudsmeden die gespecialiseerd waren in de uitwerking van persoonlijke versieringen en afbeeldingen van goden, heilige dieren en wezens uit de inheemse mythologie.

Het bovenste gedeelte van Villa de Leyva waarin de páramo en de lagune van Iguaque zich bevinden, speelde een fundamentele rol in de cultuur van deze stad, aangezien de kosmogonie op deze lagune gebaseerd is:

Mythe van Bachué of de schepping van mensen: een mooie vrouw kwam uit de Iguaque-lagune met een kind op haar rechterarm, deze vrouw genaamd Bachué of Furachogue ging met het kind het bos in zonder dat de naam bekend was van het kind. Jaren gingen voorbij totdat de jongen een man werd en zich bij Bachué voegde, op deze manier kregen ze kinderen die de aarde bevolkten; Toen haar missie eenmaal was volbracht, keerde ze samen met haar metgezel terug naar de wateren van Iguaque en nu zijn ze in de diepten van de lagune.

De verovering

Toen de Spaanse veroveraars eenmaal arriveerden, betraden ze het grondgebied van de Muiscas die heel weinig weerstand boden, achter de paarden en de predatie arriveerden de evangeliepredikers in het gebied waar ze rond het jaar 1533 een tempel bouwden waarvan vandaag de dag de ruïnes zijn, Deze tempel werd verlaten vanwege inheemse migratie veroorzaakt door de armoede van de grond en het tekort aan voedsel.

De plechtige akte van oprichting van de Villa de Santa María de Leyva werd op 12 juni 1572 ondertekend door Don Hernando Sánchez de Villalobos, luitenant Corregidor en opperrechter van de stad Tunja, de burgemeester van Tunja, Miguel Sánchez en de Perpetual Regidores Francisco Rodríguez en Diego Montañez, ´´in overeenstemming met de commissie en orders die zijn gesteld door zijn eer de president´´, van de Koninklijke Audiëntie van het Nieuwe Koninkrijk van Granada Andrés Díaz Venero de Leyva.

De komst van nieuwe kolonisten en teelttechnieken maakten het mogelijk om opnieuw grootschalig landbouwwerk te starten, waarbij het belangrijkste product tarwe was en voor wiens verwerking een groot aantal molens werden gebouwd, dit leidde ertoe dat de Villa de belangrijkste producent van tarwe in de Het land in de 16e en 17e eeuw, maar het slechte gebruik van de grond, de kwaliteit ervan en het gebrek aan rotatietechnieken leidden geleidelijk tot een zo ernstige uitputting van de grond dat een groot deel van het land in het gebied niet geschikt is voor bebouwing. Gedurende deze tijd was Villa de Leyva ook een recreatiegebied voor ambtenaren en leners, daarnaast werden ook olijfgaarden en divi divi-bomen verbouwd, waarvan de vruchten werden gebruikt als kleurstof voor kledingstukken.

In 1811, na veel inspanning en de oprichting van een revolutionaire beweging, scheidde Villa de Leyva zich af van Tunja en op 5 juni van dat jaar werd het een onafhankelijke gemeente verklaard. In 1812 werd daar het eerste congres van de verenigde provincies van het nieuwe Granada gehouden, waar Camilo Torres tot president werd gekozen.

XIX eeuw

De stad was het hoofdkwartier van het eerste congres van de Verenigde Provinciën van Nieuw-Granada, dat werd gehouden op 4 oktober 1812, waar Camilo Torres Tenorio werd verkozen tot president van de Bondsrepubliek.

Twintigste eeuw

In 1954 verklaarde de regering van generaal Gustavo Rojas Pinilla de Villa tot Nationaal Monument en vaardigde de regels uit voor het behoud ervan. Op dat moment werd de weg naar Tunja aangelegd en werd de bestrating van het plein en de straten die het karakteriseren aangelegd.



In de architectuur van Villa de Leyva overheerst het koloniale type, maar in het centrum van de stad staan ​​prachtige gebouwen in republikeinse stijl, gelukkig zijn de voorbeelden van hedendaagse architectuur zeer schaars, waardoor de historische charme van het gebied bewaard is gebleven.





Villa de Leyva is een Colombiaanse gemeente gelegen ongeveer 40 km ten westen van Tunja, in het departement Boyacá, erkend als historisch en cultureel erfgoed, het wordt gekenmerkt door zijn koloniale architectuur en door zijn gevarieerde landelijke landschappen die uitgaan van het gebied van páramo met zijn geboortes en waterreservoirs naar de woestijn en het droge gebied.

Het is gelegen tussen de Serranías de Iguaque en Merchán, 2045 meter boven zeeniveau.

VILLA DE LEYVA, is een van de mooiste en best bewaarde koloniale steden van het land. Het werd in 1954 uitgeroepen tot Nationaal Monument.

Deze prachtige stad heeft een subliem koloniaal tijdperk, door zijn geplaveide straten kunnen bezoekers wandelen en een gigantisch hoofdplein ontdekken, omringd door straten die vervlogen tijden oproepen, waardoor er oude huizen zijn die zijn omgebouwd tot gezinshotels om de gasten te ontvangen. toeristen.



Villa de Leyva is een uitzonderlijke regio binnen het spirituele en geografische panorama van Colombia. Een van onze oudste steden en dus ook een van de mooiste tradities. En ook van degenen die onze geschiedenis rijkelijk vruchtbare en duurzame pagina's hebben gegeven, nu heroïsch nu vol betovering en nostalgie.



Het enorme centrale plein valt op, geplaveid (14.000 m2) en geflankeerd door oude koloniale gebouwen met hun arcades, poorten en balkons. Onder de koloniale gebouwen die bewaard zijn gebleven: de kathedraalkerk, de Carmen-kerk, het Antonio Nariño-museum, het Antonio Ricaurte-museum, het San Francisco-klooster, het Carmen-klooster, het San Agustín-klooster, de Koninklijke Fabriek van Aguardientes, het Huis van het Congres. Daarnaast zijn er het Luis Alberto Acuña Museum en het Carmen Museum.





In Villa de Leyva heb je de kans om je echt onder te dompelen in het verleden, aangezien verschillende huizen in de kolonie zijn omgebouwd tot gezinshotels, met geplaveide gangen en patio's vol met geraniums en bougainville.



De regio rond Villa de Leyva is rijk aan fossielen. Het El Fósil museum stelt een kronosaurus tentoon, op de plaats waar het skelet werd gevonden in 1977. Het museum toont ook een brede collectie fossielen uit het Mesozoïcum en het Krijt.



In de nabije omgeving bevinden zich de La Candelaria-woestijn (gelegen op 2700 boven zeeniveau) en het La Candelaria-klooster, in de gemeente Ráquira, en het Santo Ecce Homo-klooster, in de gemeente Santa Sofía, de blauwe putten (putten met water gekleurd door de werking van zwavelzouten die erin vrijkomen).



In het bovenste deel van de páramo, ten noorden van de stad, ligt het Iguaque Fauna and Flora Sanctuary, een beschermd gebied met zes lagunes, waaronder de Iguaque-lagune die opvalt door zijn historische betekenis.



Volgens de mythologieën van de Muiscas uit het water van deze lagune kwam Bachué, de moeder van het menselijk ras, tevoorschijn, samen met een driejarige jongen, die zich bij haar voegde toen hij opgroeide.

---